Բոլոր պետությունները, բնականաբար, հատկապես հետխորհրդային, պետք է անպայմանորեն ուկրաինական դեպքերից, բողոքի ցույցերից, իշխանափոխությունից դասեր քաղեն: Եթե դասեր չքաղեն, ապա ժողովուրդը մի օր ստիպված կիջնի քոչվորների մակարդակին ու վրաններ կխփի հրապարակներում, կսկսվեն ամբոխավարությունը, ծեծն ու ջարդը, բարիկադներն ու թշնամանքը:
Իսկ դասեր առնել, հետևություններ անել, անշուշտ, պետք է: Դասեր չառնելու դեպքում հետևանքները խիստ անկանխատեսելի են կամ շատ որոշակի: «Էկզոտիկ», ծիծաղաշարժ, հողից, իրական կյանքից կտրված, երկնքում սավառնողի, իրավիճակն իրենց ծառայողական մեքենայի, աշխատասենյակի պատուհանից գնահատողների հարցազրույցներին պետք է վերջ տալ: Եկել է իրոք լրջանալու ու գործելու ժամանակը, այլապես շատ ուշ կլինի: Ժամանակն է, ի վերջո, լրջորեն պայքարել կոռուպցիայի, պաշտոնական դիրքի չարաշահման, գռփող, թալանող, լկտիացած պաշտոնյաների դեմ: Ի վերջո, ժողովրդի ու պետության մասին է պետք մտածել:
Կուտակային ֆոնդ կուտակվեց, թե ոչ` չգիտեմ: Բայց ինչ-որ էներգիա է կուտակվում` դժգոհության էներգիա, որի մի փոքր ճայթյունի դեպքում շանթ ու կայծակ կլինի…
«Շանթարգել» է պետք: Արմատական, լուրջ, խելացի, հիմնավոր ծրագրեր, տեղաշարժեր:
Ծանր հիվանդին շտապ վիրահատելը անհրաժեշտ է, սակայն, եթե այդ խիստ ծայրահեղ իրավիճակը չի ստեղծվել, ապա պետք է սպասել, որպեսզի վիրահատվողը հոգեբանորեն պատրաստվի այդ միջամտությանը, զգա դրա կարևորությունն ու անհրաժեշտությունը: Հավատացեք, բուժումն ավելի արդյունավետ կլինի:
Եկեք երկուստեք մտածված, ճիշտ քայլեր անենք, չիջնենք ամբոխավարության մակարդակին, տարբերվենք մեր դարավոր հարևաններից և Արևմուտքի կամ որևէ այլ երկրի համար լաբորատոր ուսումնասիրության կենդանու կարգավիճակից դուրս գանք:
Կադրային լուրջ տեղաշարժեր են պետք, ազնիվ, թեկուզ՝ համեմատական: Պարկեշտ մարդիկ են պետք, անձնական շահը պետականից վեր չդասող: Մականունավորներից է պետք աստիճանաբար ձերբազատվել: Մեզ կիրթ, զարգացած, գրագետ, կասկածելի անցյալ չունեցող, ժամանակակից, պետական մտածողությամբ պաշտոնյաներ, գործարարներ են պետք: Հայրենիքը, պետությունը, ժողովրդին իրապես սիրող, ոչ ցուցադրվելու, գովազդվելու, նկարահանվելու համար կեցվածք ընդունած կեղծ բարեգործներ: